پاييزم انگار از موندن پشيمون

يلدا شروعِ قصه ي، خوبِ زمستونه

قلبي كه عاشق شد تو فصل زردِ عشق

از رفتنِ بارونِ پاييزي هراسونه

بايد يه حِسِ تازه اي ما بينِ ما باشه

روزاي خوبي بعد از اين ها پيش رومونه

آسون نبود اما ، من بغضم و خوردم

اين سختيا حالا با تو چه آسونه

پاييزم انگار از موندن پشيمونه

يلدا شروعِ قِصه ى خوبِ زمستونه

پاييز فصل عاشقي بود و نفهميدى

اين راز پشت تيرگىِ ابر مي مونه